A jeśli jakimś trafem tajemniczy sprawca pokona to wszystko, zawsze mam to. - Poklepała kaburę swojej sprawdzonej broni kaliber 10 mm. - Może być, ale pamiętaj, że moja była żona też wierzyła w system alarmowy, chodziła na wieczorowe zajęcia z samoobrony i z całą pewnością nie była głupia. 135 - Nie wiedziała, jak przewidywać kłopoty. Ja to potrafię. Nie możesz mnie nie doceniać. - Dobrze, ale pamiętaj, żebyś nie zaczęła go lekceważyć. - Uśmiechnął się do niej półgębkiem. Niestety, grymas sprawił, że wyglądał jeszcze smutniej. Pierwszy raz uświadomiła sobie, że Quincy bardzo cierpi. Zastanowiła się, czy on sam zdaje sobie z tego sprawę. - Dokąd jedziesz? - spytała łagodnie. - Za miasto. Córka kończy załatwiać swoje sprawy. Wyjedziemy z samego rana. On zbyt wiele o nas wie. Zna nasze domy, rodziny i przyjaciół. W nowym miejscu mam nadzieję wyrównać tę przewagę. - Niezły pomysł. - Cóż, jestem ekspertem. Spytaj Bethie. Albo Mandy. - Quincy... http://www.abc-psychoterapia.com.pl O’GRADY: Tak. CONNER: Jesteś w siódmej klasie, prawda? Kto jest twoim wychowawcą? O’GRADY: Pan Watson. CONNER: To dobry nauczyciel? Lubisz go? O’GRADY: Jest w porządku. CONNER: Jakie mieliście dzisiaj lekcje? O’GRADY: Najpierw angielski, potem matmę. Po południu miała być gra na geografii. Zabawa z mapą, stolice... CONNER: Ale dziś po południu nie było gry, prawda, Danny? Cisza. CONNER: Nosisz do szkoły plecak? O’GRADY: Tak, plecak. CONNER: Co w nim dziś miałeś?
- Oni niechętnie udzielają informacji. - Będę urocza i spróbuję coś z nich wyciągnąć. - Rainie... - Panuję nad sprawą. Dzieją się różne rzeczy i wiem, że czekasz na odpowiedzi. Zdobędę je dla ciebie. Zapadła cisza i chociaż nie byli tak bardzo od siebie oddaleni, wciąż byli Sprawdź - Co? Teraz robił wrażenie naprawdę zatroskanego. Wieczór był taki piękny. Bolało ją to, co miała zamiar powiedzieć, więc wyszeptała. - Znasz zdrobnienie mojego imienia. - To znaczy? - Bethie. Wiele razy nazywałeś mnie Bethie. Zawsze Bethie, nigdy Liz lub Beth. Nigdy ci o tym nie mówiłam. Ile znasz kobiet o imieniu Elizabeth, do których mówi się Bethie? Krew odpłynęła z jego twarzy. Zrobił wielkie oczy i przez moment wy¬ dawał się taki przerażony, że pożałowała tego, co powiedziała. Oboje jedno¬ cześnie skierowali spojrzenia na jego bok, gdzie pod osłoną koszuli znajd¬ wała się całkiem świeża, nie do końca zagojona blizna. - A niech to - westchnął.