ściskając obraz w dłoniach. — Kim pani jest i co, do diabła, robi pani w tym domu? — spytał. Każde jego słowo było jak cios. Ku własnemu zdziwieniu odzyskała głos, a gniew na chwilę wziął górę nad strachem. — Naprawdę sądził pan, że ktokolwiek, kto zna się na sztuce, nabierze się na te falsyfikaty? — spytała. — Skąd pani wiedziała, że to kopie? — Dzięki własnym oczom — odparła Tempera. — Jednak nie wierzyłam, że ktoś o takiej pozycji jak pan może zachować się w tak podły i zbrodniczy sposób. — Tak to pani określa? Lord Eustace podszedł bliżej, stanął przy Temperze i zaczął przyglądać jej się z góry. Zdziwiło ją, że nie boi się go już tak, jak wtedy, gdy zobaczyła go pierwszy raz. — Powiesiłam jeden z obrazów tam, gdzie jest jego miejsce — powiedziała — a teraz zamierzam zrobić to z następnymi. Może pan zabrać swoje kopie i ukryć je w pudłach na kapelusze. — Naprawdę sądzi pani, że pozwolę jej to zrobić? — http://www.catering-dietetyczny.net.pl/media/ spać, bo i tak nie pójdę. - Spokojnie - odezwał się Matthew, widząc napięcie na twarzy Sylwii. - Czemu nie dacie babci szansy na odpowiedź? - Napotkał jej wzrok, a widząc leciutkie skinienie, odłożył serwetkę i wstał. - Idę wyprowadzić Kahlego. - Pada - zauważyła Sylwia. - Nie jesteśmy z cukru. - Cmoknął na psa, który wstał, otrząsnął się i podreptał do drzwi. - Chyba, że chcesz, żebym został? - Nie, nie. Damy sobie radę. Doszedł do końca ulicy i w jesiennych ciemnościach wędrował wolno wokół stawu Whitestone. Wciąż w ponurym nastroju wracał przez Heath Street, obok restauracji, do której kiedyś wybrali się z Karoliną na romantyczny obiad.
- Jeśli pan pozwoli, chciałbym poruszyć jeszcze raz sprawę gwiazdkowych prezentów i czeku za wynajem garażu pańskiej żony. - Dlaczego? - Dlatego, że teraz, kiedy toczy się oficjalne śledztwo, Malloy będzie raczej mniej skłonny do poruszania tematów, które nie wiążą się bezpośrednio z głównym zarzutem. Ja natomiast uważam przypomnienie Sprawdź odpowiednio zabezpieczyć finansowo żony i córki. Wszystko to przypominałoby lawinę. Jeden mały kamyk porusza następny, potem jeszcze jeden, aż w końcu pół górskiego zbocza stacza się, niszcząc wszystko po drodze. Raz uruchomiona, lawina ta na zawsze zrujnowałaby pozycję jej macochy w świecie towarzyskim, w którym zawsze gorąco pragnęła żyć. Czekałaby ją izolacja od otoczenia, a to oznaczało dla niej śmierć za życia. Muszę ją ratować, myślała gorączkowo Tempera, ale nie mam pojęcia, jak to zrobić. Lady Rothley podniosła się z taboretu przed toaletką i zaczęła zdejmować suknię. — Jeśli mam jeszcze czas, to może sobie chwilkę