stajennych? Dosiadanych przez eleganckich d¿okejów w swietnie skrojonych bryczesach? Galopujacych po wypielegnowanych torach? W tych obrazach nie było szalenstwa... wolnosci... ryzyka. Wszystko wydawało sie takie grzeczne. Uładzone. Przez konwenanse i towarzyska etykiete. Kolana ugieły sie pod nia, opadła na krzesło stojace przy biurku Aleksa. - To dobrze - mrukneła do siebie, ale nie była pewna, czy rzeczywiscie powinna w to wierzyc. 121 Obite skóra krzesło zaskrzypiało i Marla skuliła sie odruchowo. Ale przecie¿ nie próbuje robic niczego za plecami swojego me¿a, tłumaczyła sobie, po prostu musi znalezc odpowiedzi na kilka pytan. Tak szybko, jak to mo¿liwe. A jednak przegladajac le¿acy na biurku kalendarz, nie mogła pozbyc sie poczucia winy, jakby naruszała czyjas prywatnosc. - Głupia, to przecie¿ twój ma¿. Nie macie przed soba tajemnic. Ale wiedziała, ¿e to nieprawda. Czuła, ¿e jest inaczej, ¿e maja przed soba wiele tajemnic, ¿e ¿yja wsród sekretów i http://www.dobrabudowa.org.pl - Nie ma sprawy. Dziekuje za wino... ale, ale, mo¿e zjadłabys z nami lunch, jak ju¿ pozbedziesz sie tych drutów? Robin i Nancy tak¿e bardzo chciałyby sie z toba spotkac. Mogłybysmy zagrac w tenisa, a jesli nie bedziesz jeszcze w formie w bryd¿a, albo po prostu posiedziec i pogadac. Na co bedziesz miała ochote. - Och, z przyjemnoscia - odparła Marla. - Ta elegancka ozdoba dentystyczna ma zniknac ju¿ w tym tygodniu. - Pamietała, ¿e wyglada okropnie, ale postanowiła sie nie ukrywac. To przecie¿ jej przyjaciółki, a ona teraz potrzebuje przyjaciół, ¿eby pomogli jej przebrnac przez te problemy. - Dobrze. Zajme sie tym. - Dzieki.
spojrzenia, zastanawiajac sie, ile z całej paskudnej prawdy o rodzinnej przeszłosci moga wyjawic. - No dobrze, Cissy - odezwała sie w koncu łagodnie starsza pani. -Skoro pytasz. W trudnych chwilach, w czasie, kiedy rodzina prze¿ywa jakis kryzys, tak jak teraz, dobrze jest trzymac sie razem, wspierac sie i pomagac sobie. Zewrzec Sprawdź reaguje tak dziwnie, ¿e postanowiłem podjac decyzje. Pamietaj, na litosc boska, ¿e miała jakies halucynacje - widziała kogos w swoim pokoju, słyszała głosy. Pomyslałem po prostu, ¿e potrzebuje czasu, ¿eby wziac sie w garsc. - Ty arogancki draniu... - warknał Nick. - Ale to ju¿ bez znaczenia. Wezwałem Phila, zmieni jej lekarstwa i do rana Marla bedzie bardziej przytomna. - Lepiej, ¿eby tak było. 272 - Bo inaczej co? Nie próbuj mi grozic, Nick. Owszem, popełniłem bład. Przyznaje. Koniec dyskusji. - Wyminał brata i podszedł do furgonetki. - Marla? Posłuchaj, bardzo mi przykro. Słyszałas nasza rozmowe. Popełniłem bład.