- To dobrze. Mam przyjechać? - Jeśli możesz, to byłabym wdzięczna. - Odwalę trochę papierkowej roboty z Jane i jadę. - Tylko jedź ostrożnie. Jemu naprawdę nic nie jest. Wiedząc, że mąż będzie koło ósmej w domu, od razu poczuła się lepiej. Pozostała dwójka dzieci najgorsze miała już za sobą i szybko dochodziła do zdrowia, jak to zwykle bywa w tym wieku. Jack, odpowiednio leczony i pod stałym nadzorem, też poszedłby w ich ślady, ale zarówno Liz-zie, jak Christopher wiedzieli, że dla dziecka z DMD każda infekcja związana z płucami, sercem czy drogami oddechowymi stanowi potencjalne zagrożenie. Lizzie miała nieograniczone zaufanie do Hildy Kapur, jednak pod nieobecność Gilly (która i tak zapewniłaby jej tylko moralne wsparcie) najbardziej ceniła sobie fachową wiedzę Chris-tophera. - Rozmawiałaś z tatą? - spytał Jack, gdy tylko wróciła do jego pokoju. - Tak. - Lizzie przyłożyła mu dłoń do czoła; wydało http://www.karczma-austeria.pl całego urobku. Był wieczór i Lizzie wybierała się właśnie na spokojną kolację w rodzinnym gronie. - Bill jest zadowolony? - Lizzie nie była pewna reakcji reżysera. - Bardziej niż zadowolony. - Producent spojrzał na jej minę i uśmiechnął się szeroko. - Nie przywiązuj żadnej wagi do jego zmiennych nastrojów. W tej chwili zależą w dużej mierze od drogiej Giny i nie mają nic wspólnego z tobą. Kolacja była przepyszna, rodzice i dzieci kończyli jedzenie w doskonałych humorach. Gilly wyszła na cały wieczór z Rupe'em, przystojnym dźwiękowcem,
oddychaniem. Patrzyła w rzekę, wyobrażając sobie ciemność pod lustrem wody. Czuła, że cieknie z niej krew. Niech cieknie! Teraz już ani śmiech, ani łzy... Niech się dzieje, co chce. 106 Sprawdź Chciała pobiec do Nika, powiedzieć mu o tym wielkim wydarzeniu... Nie poszła. Usiadła na kanapie, tuląc zadowolonego z siebie Danny'ego. No bo po co miałaby iść do Nika? Jasno dał jej do zrozumienia, że nie chce jej widzieć na oczy. Owszem, ucieszyłby się z tak ważnego osiągnięcia swojego bratanka, ale Carrie mu o tym nie powie. Dowie się od Helen, kiedy jutro przyjdzie się pobawić z Dannym. W końcu się rozpłakała. Nie mogła już dłużej powstrzymać łez. Tak bardzo chciała, żeby ktoś dzielił z nią radość z pierwszych kroków Danny'ego. I chciała, żeby ktoś razem z nią cieszył się z ważnych