które sprowokowałyby go do morderstwa. Wczoraj był w parlamencie, ale o tym sam wiesz. Sinclair pokiwał głową. - Widziałem go. I Kilcairna, który, zdaje się, nienawidzi Bonapartego. - Tak - potwierdził Crispin. - Jego kuzyn zginął w Belgii. Myślę, że to nie jest człowiek, o którego nam chodzi. Przykro mi, Sin. Choć Sinclair nie lubił earla, sam doszedł do takiego wniosku. - Dlaczego się nie cieszę, że wyeliminowaliśmy jednego podejrzanego? - Bo już na przyjęciu weselnym ci się nie spodobał. Najchętniej widziałbyś go jako pokarm dla robaków. - Racja. - Niech zastępy aniołów śpiewem ukołyszą go do snu wiecznego. - Crisp... - Niech przeszłość oświetli mu drogę do królestwa śmierci. http://www.orto-dentica.com.pl sukni, tylko powłóczystą białą szatę, Sinclair pomyślałby, że trafił do teatru. Tylko strach w jej oczach był całkiem realny. - Lord Althorpe - powiedziała cichym, melodyjnym głosem. - Co pana do mnie sprowadza? - Mam kilka pytań. Może potrafi pani na nie odpowiedzieć. - Nie wiem, czego pan ode mnie oczekuje. Jestem dzisiaj bardzo zajęta. Moja babcia nagle zachorowała i jutro wyjeżdżam do Szkocji, żeby się nią zająć. Na zewnątrz Sin zachował spokój, ale jego umysł pracował gorączkowo. - Bardzo mi przykro. Czy dwa lata temu, kiedy został zamordowany mój brat, wyjechała pani
drania. - Nie, to panna Grenville tak mówiła. Ja ostrzegałam, że zepsujesz sobie reputację. Victoria odsunęła talerz. - Obie miałyście rację. - Lord Althorpe rzeczywiście jest niepoprawny? Sprawdź ukryte pod osłoną profesjonalizmu i dopiero przed rokiem wydostały się na wierzch. Przerzucił kawałek kurczaka na drugą stronę i zaczął się zastanawiać, co zrobić z Jackiem Swiftem. Najpierw należało poznać szczegóły sprawy. Z doświadczenia wiedział, że senatorowie Stanów Zjednoczonych nie lubili mówić o tym, co szantażyści wygrzebali w ich życiorysach. Drzwi zaskrzypiały i Lucy stanęła obok niego, niosąc dwie butelki piwa. Podała mu jedną i usiadła w fotelu obok, krzyżując nogi w kostkach. Miała bardzo zgrabne nogi: opalone, szczupłe i mocne. – Ładnie pachnie – uśmiechnęła się. – Węgiel i sos barbecue. Mógłbym położyć na tym grillu liście