– Raczej powinniśmy byli otworzyć – poprawiła go Kate, zmierzając do kawiarni. – Mam nadzieję, że przynajmniej przygotowaliście menu na dzisiaj i kawa jest już zaparzona. Pracownicy spojrzeli po sobie niepewnie. Do tej pory oczekiwali w napięciu na pojawienie się szefowej, teraz jednak będą musieli szybko nadrobić zaniedbania. W kawiarni zjawiło się sporo stałych gości, którzy chcieli przywitać się z Kate i zobaczyć Emmę. Spóźniły się też dostawy, zepsuł ekspres do cappuccino, a na koniec przyszła matka z dziećmi, która zupełnie nie potrafiła zapanować nad swoimi pociechami. Wszystko wracało więc do normy. Kate stwierdziła, że bardzo jej brakowało tej atmosfery. Kiedy w końcu trafił im się spokojniejszy moment, Marilyn natychmiast dosiadła się do szefowej. – Jak ci idzie z Richardem? – zapytała. Kate uważała wszystkich swoich pracowników za przyjaciół, ale z Marilyn była szczególnie związana. Często zwierzały się sobie z problemów, szukając rady. Jakiś czas temu Kate opowiedziała jej o kłopotach Richarda z przystosowaniem się do nowej roli. Kate uśmiechnęła się, zadowolona, że może z pełnym przekonaniem powiedzieć, iż wszystko jest już w porządku. Chociaż Richard rzadko http://www.orto-dentica.com.pl/media/ dżem, placki ziemniaczane, nawet kaszę. Jeśli zje to wszystko, będzie musiał przebiec dodatkową milę, pomyślał, siadając przy stole. Starał się nie myśleć o kobiecie, która to przygotowała. Przez resztę dnia właściwie się nie kontaktowali. Richard niecierpliwie wyglądał nocy. Ciemność i cień dawały mu wolność. Czuł się jak potępiony wampir: noc była jego przyjacielem, chociaż tak naprawdę kochał dzień i słońce. Z pokładu promu schodzili ludzie, a Laura szukała w tłumie małej dziewczynki i pielęgniarki, która miała ją tutaj przywieźć. Zobaczyła śliczne dziecko, ciemnowłose, z twarzą cherubinka, prowadzone przez Katherine Davenport. Uśmiechnęła się do swojej koleżanki. - Cieszę się, że to ty ją przywiozłaś.
na takie rzeczy. Jack gwałtownie obciągnął jej sweter. Obrócił ją i spojrzał jej prosto w oczy. - No, cóż, ja nie żałuję - stwierdził zdecydowanie. - Może tylko tego, że nie skończyliśmy tego, cośmy zaczęli. Sprawdź – Możliwe, ale w tym cała twoja nadzieja. – Kondor zniżył głos: – CIA włączy się dopiero wtedy, gdy uzna Powersa za zagrożenie dla siebie lub dla narodowego bezpieczeństwa. W końcu pracował dla Firmy. Ale z drugiej strony nie może pozwolić, żeby Powers zabijał wszystkich, których napotka. Kondor mówił wolno, uważnie dobierając słowa. Luke próbował zrozumieć, o co mu chodzi. Zorientował się już, że nie może czegoś powiedzieć jasno i chce mu to tylko dać do zrozumienia. – CIA nie chce rozgłosu, prawda? – zgadywał. Kondor nie zwrócił uwagi na jego słowa. – Musiałbyś udowodnić, że Powers wymknął się spod kontroli. Że stanowi zagrożenie dla rządu albo samej Firmy. – Kondor zacisnął palce. – Chodzi mi o prawdziwy dowód, najlepiej na piśmie. Nazwiska i