zostało mi już dużo czasu, żeby się zmieścić w sukienkę. - W sukienkę już się mieścisz - przypomniała jej Carrie. - Poza tym jesteś o wiele sprawniejsza. Naprawdę doskonale ci idzie. R S Carrie była zadowolona z postępów Elaine, która po operacji przez kilka tygodni nie mogła ćwiczyć, ale prędko nabierała sprężystości. W zasadzie nie interesowało jej, jaką figurę mają jej klienci i jaką chcieliby uzyskać. Najważniejsze było doprowadzenie ich do pełni zdrowia i takiej sprawności fizycznej, żeby mogli bez przeszkód cieszyć się życiem. Zawsze im powtarzała, że zdrowie jest ważniejsze niż aktualne trendy dotyczące wyglądu zewnętrznego. Jednakże rozumiała, że Elaine bardzo zależy na tym, żeby wyglądać szczupło na zbliżającym się wielkimi krokami ślubie młodszej siostry. - No to do roboty - zawołała Elaine, wskakując do basenu. Carrie włączyła przenośny odtwarzacz CD i rozległa http://www.osp-opalenica.pl - Trzymasz się? - Rolar objął mnie za ramiona i pomógł usiąść. Spróbowałam kiwnąć i zasyczałam od bólu. - Stosunkowo. Jak tam Orsana? Wampir szybko obejrzał się, lecz było już późno. Najemniczka świetnie odparowała, rozbójnik odsłonił się dla prostego uderzenia i w tym samym miejscu je otrzymał. Orsana obiema rękami chwyciła się za miecz i przekręciła go jak klucz w zamku. Z piersi napadającego zbójcy, krew lunęła fontanną z ust, zabryzgawszy koszulę Orsany. Wyrwawszy miecz, dziewczyna na chybił trafił rzuciła nim przez ramię, nie tracąc czasu na obrót do sapiącego za plecami przeciwnika. Ochrypły jęk wynagrodził jej żwawość. Wierzgnąwszy nogą upadające ciało, najemnica wyswobodziła klingę i szybko obejrzała się, lecz chętnych rozbójników zabrakło. Ostatni rozbójnik doszedł do wniosku, że on w polu nie wojownik i dał nurka w krzaki, skąd doszedł przeraźliwy, raniący uszy świst i tupot oddalający się końskich kopyt. Orsana w zapale rzuciła się za nim, lecz zastała tylko słup pyłu i rozoraną przez kopyta ziemię. Nikczemnik zdążył odwiązać i spłoszyć konie poległych kolegów i uciekł sam. Rolar czubkiem buta przewrócił najbliższego trupa, zajrzał w szkliste oczy i, raptownie machnąwszy mieczem, jednym uderzeniem odciął nieboszczykowi głowę. - Jakoś zbyt łatwo z nimi sobie poradziliśmy - zauważył, przechodząc do setna. - Według ciebie łatwo? - przerzęziłam, obmacując gardło. Od linki zostało długie wąskie oparzenie - widocznie, nasączyli ją jakimś draństwem. Najpierw bransoleta, teraz to... trzeba ich pochwalić - do mojego porwania przygotowywali się na poważnie, nawet miejsce odpowiednie wybrali, uwzględnili wszystko... prócz moich przyjaciół. Wampir dwoma palcami strzepnął z ostrza maleńki skrzep krwi, następnie nachylił się i niewzruszenie wytarł miecz o kurtkę ostatniego trupa ze ściętą głową. - Wolha, czasem chętnie sobie pochlebiam, lecz po wampirzej mierze ja nie jestem takim dobrym wojownikiem. Można nawet powiedzieć, że przeciętnym. W bójkach z ludźmi biorę górę tylko dzięki wampirzej sile i błyskawicznej reakcji. Otóż, te typy reagowali jak ludzie. No, może, troszeczkę bystrzej. Ale wyglądali i odczuwałem ich jak wampiry. Niczego nie pojmuję... - Może oni byli półkrwi? - przypuściłam, podnosząc się jakoś i otrzepując się. Rolar skrzywił się: - Nie, by od razu rozpoznał. -- Wampir po kolei oblizał zakrwawione palce i powiedział: - Nieźle. Czyste ciało, zdrowa krew, nareszcie porządny zjem obiad. Orsana, daj swój sztylet, będę wycinać wątrobę i uraczę się nią, póki ona jeszcze ciepła. Najemniczka niespodzianie zbladła, zgięła się w pół i ją zerwało.
Laurę, jak patrzy na nią z miłością, promienna, szczęśliwa. .. - Maggie chce, żeby Laura miała rodzinę, która ją pokocha i będzie potrafiła wychować. - Przecież wy możecie stworzyć jej rodzinę. - Maggie tak, ja nie. Sprawdź - W pierwszej sprawie będę musiał zajrzeć do rozkładu moich zajęć w komputerze. A co do drugiej, to opowiedziałem już inspektor Shipley o swoim spotkaniu z Lynne Bol-sover. Shipley i tym razem się nie odezwała. - Z tego, co wiem od inspektor Shipley - odparł Keenan - zaproponował pan pani Bolsover coś w rodzaju darmowej pomocy prawnej, ale poza legalnym systemem postępowania w takich przypadkach. - Zgadza się. Ale ona odrzuciła moją ofertę. - Prawdopodobnie z jej punktu widzenia wyglądało to zbyt zawile. Bo przecież wystarczyłoby, żeby się