wyskrobać. Umysł Matthew zamknął się znowu, jego wrażliwość domagała się osłony. Biedna Karo. Tylko na tyle mógł sobie pozwolić, tylko tyle ośmielił się do siebie dopuścić. - Kazała mi się wynieść. - Imogen potrząsnęła nastroszoną głową. - Nie podniosła głosu, powiedziała to bardzo cicho, nie patrząc na mnie, jakby po prostu nie mogła znieść mojego widoku. Znów czekał, czując się tak, jakby tam był razem z Karo, żałując z całej duszy, że ją zostawił. - Co zrobiłaś? - Jak mi to powiedziała, wypadłam z pokoju i trzasnęłam drzwiami, a że klucz był na zewnątrz, więc go przekręciłam. Krzyknęłam, że idę po jej tabletki nasenne, że połknę je wszystkie, bo nie chcę już żyć, nie potrzebuję takiej matki, która nie kocha ani mnie, ani moich sióstr. 360 W tym momencie stanęła mu przed oczami cała ta scena. Zrozumiał, co musiało wydarzyć się później, i nawet przez kilka sekund czuł więcej ulgi niż gniewu. Żal oczywiście także - jakiś nowy rodzaj żalu, a także ogromną litość dla żony, ale i pewną http://www.profood.net.pl/media/ nie wrzeszczeć? - Nie wrzeszczę. - Imogen usiadła na łóżku. - Ktoś grzebał w moich rzeczach, tych z Astrid. - Pewnie Izabela robiła porządek. - Ona nie ważyłaby się niczego dotykać. - A sprawdziłaś swój lipny schowek? Siostra była jedyną osobą, której Imogen powierzyła swój sekret, kiedy trzy lata temu, w przypływie obsesji na punkcie prywatności, zastawiła pułapkę z białym proszkiem. Flic nazwała ją wtedy paranoiczką, ale zachwyciła się oryginalnością pomysłu, żałując, że sama nie wpadła na coś podobnego. - Chyba jest w porządku. - Więc o co ten krzyk?
zostałaby weń wplątana, zrujnowałoby to jej szanse nie tylko u księcia, ale i u hrabiego. Kiedy odkryją fałszerstwo, w pierwszym przypływie gniewu na pewno będą podejrzewać mnie, myślała. 125 To oczywiste, że będą ją podejrzewać. Aż do chwili, kiedy Sprawdź kluczyk. Silnik zaryczał. - Proszę usiąść za mną! - zawołała, przekrzykując warkot maszyny. Książę nie kazał się prosić. Nie minęła chwila, a siedział za Shey, mocno opierając się o jej plecy i obejmując ją w talii. Shey poczuła ciarki na plecach. Opamiętała się szybko. To pewnie dlatego, że od miesięcy z nikim się nie spotykała. Zwyczajna reakcja organizmu. Hormony, nic więcej. Wrzuciła bieg i ruszyła. - Niech się pan trzyma! - zawołała, wrzucając dwójkę